Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Αξιοποίηση ανενεργών στρατοπέδων

Διαβάσαμε χθες ότι ο υπουργός αμύνης Ευάγγελος Βενιζέλος ανακοίνωσε την αξιοποίηση των μη ενεργών στρατοπέδων.

Κάποια από αυτά θα παραχωρηθούν στους δήμους για χρήση από τις τοπικές κοινωνίες ενώ κάποια, πιο απομακρυσμένα από τις πόλεις, θα πουληθούν για ιδιωτική εκμετάλλευση.

Το ερώτημά μου είναι γιατί αυτό, το εντελώς αυτονόητο και απαραίτητο φτάνει να είναι μια πομπώδης και "αναγκαία" εξαγγελία και οχι μια καθορισμένη από ίδρυση του κράτους διαδικασία; Πόσοι άλλοι πόροι του κράτους παραμένουν αναξιοποίητοι και ρημαγμένοι; Που όχι μόνο μας κοστίζουν, αλλά και μας θλίβουν βλέποντας την κατάντια τους;

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Δημοτικές Εκλογές ή Κομματικές Εκλογές;

Επιτέλους πότε θα σταματήσουν τα κόμματα να "στηρίζουν" και να προτείνουν υποψηφίους; Πότε θα μας αφήσουν επιτέλους ελεύθερους να αποφασίζουμε με τα δικά μας κριτήρια ποιους να ψηφίσουμε για τη διαχείριση των τοπικών προβλημάτων μας;

Εμείς πότε θα ξεκολλήσουμε από την ανάγκη να ψηφίζουμε τον υποψήφιο που υποστηρίζεται από το κόμμα που ψήφιζε ο παππούς μας;

Πότε θα αρχίσουμε να βλέπουμε τους υποψηφίους ως ανθρώπους και να τους κρίνουμε με βάση τη θέλησή τους να βοηθήσουν το γενικό καλό, με βάση τις ιδέες τους και το πρόγραμμά τους όσον αφορά τον τόπο μας και όχι το ποιος είπε ότι τους στηρίζει;

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Αυτοί οι κακοί επιχειρηματίες

Λόγω του επαγγέλματός μου έρχομαι καθημερινά σε επαφή (και μάλιστα στενή) με πολλούς μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες. Συζητώ μαζί τους για το πώς θα μεγαλώσουμε τη δουλειά τους, πώς θα αναπτυχθούν. Μέσα από τη συναναστροφή αυτή συνειδητοποιώ ότι η εικόνα που έχει φτιαχτεί για τη λέξη "επιχειρηματίας" δεν ισχύει. Δεν είναι κακοί! Δεν είναι άπληστοι! Δεν βάζουν τα χρήματα πάνω από όλα! Σέβονται τους υπαλλήλους τους, τους συνεργάτες τους, τους πελάτες τους και οι πιο πολλοί από αυτούς σκέφτονται το περιβάλλον και το τι θα αφήσουν στις επόμενες γεννιές. Ακολουθούν αρχές. Πάνω από όλα, πληρώνονται μόνο αν το αξίζουν!

Σίγουρα, δεν έρχομαι σε επαφή με μεγάλους επιχειρηματίες. Ίσως εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ίσως όμως και όχι. Και όπως και να είναι, οι μικροί επιχειρηματίες είναι η πλειοψηφία. Γιατί τους έχουμε δαιμονοποιήσει; Γιατί το κράτος τους κυνηγάει ανελέητα ενώ είναι αυτοί που δημιουργούν θέσεις εργασίας, καλύπτουν γρήγορα και ευέλικτα τα κενά της οικονομίας μας, αγκαλιάζουν πρώτοι από όλους τις καινοτομίες και την τεχνολογία;

Μήπως θα έπρεπε το κράτος να τους βοηθάει; Να τους ενθαρρύνει και κυρίως να τους σέβεται λίγο περισσότερο;

Ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα;

Σίγουρα όχι οι θεσμοθετημένες αρχές. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί, αυτοί δηλαδή που έχουν την εντολή από το λαό να κυβερνήσουν απλά ακολουθούν αυτούς που φωνάζουν πιο πολύ. Κι ας είναι οι λιγότεροι. Κι ας είναι αυτοί που παράγουν λιγότερο, δημιουργούν λιγότερο, βοηθούν τη χώρα και το σύνολο λιγότερο.

Τα τελευταία 30 χρόνια τα συνδικάτα των των φορτηγατζήδων, των λιμενικών, των τελώνων, των εφοριακών, των καθηγητών, των πανεπιστημιακών και πολλά άλλα απαίτησαν και κέρδισαν να παράγουν λιγότερο, να αμοίβονται περισσότερο, να μην ελέγχονται, να μην τιμωρούνται όταν πρέπει και όπως πρέπει.

Το θλιβερό είναι ότι μέσα στις ομάδες αυτές υπάρχουν ήσυχοι, ευσυνείδητοι, εργατικοί, ικανοί οι οποίοι δεν τολμούν να μιλήσουν, να απαιτήσουν, διαμαρτυρηθούν. Συνεχίζουν να δουλεύουν, να παράγουν και να βοηθούν το σύνολο έχοντας αποδεχθεί ότι σε αυτή τη χώρα θα είναι υπό αυτών που φωνάζουν περισσότερο, αλλά παράγουν λιγότερο.

Καλωσήρθες ΔΝΤ!

Η έλευση του ΔΝΤ στην Ελλάδα είναι ό,τι καλύτερο της έχει συμβεί! Μακάρι να είχε έρθει νωρίτερα!

Μέχρι και πέρυσι (πριν έρθει το ΔΝΤ), δεν έβλεπα καμιά ελπίδα για αυτή τη χώρα. Τα τελευταία 30 χρόνια μας κυβερνούσαν (και μας κυβερνούν) πολιτικοί χωρίς θάρρος, χωρίς δύναμη, έρμαια των μικροπολιτικών συμφερόντων οι οποίοι κατευθύνονται από τα συνδικάτα, την Παπαρήγα και τον Τσίπρα. Κουμάντο έκαναν όσοι φώναζαν πιο πολύ, κάνανε τις πιο πολλές απεργίες και όσοι δημιουργούσαν τα πιο πολλά προβλήματα.

Επιτέλους, ήρθε μια εξωτερική δύναμη (αφού δυστυχώς ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορούσε τόσα χρόνια) να επιβάλει την κοινή λογική.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ήρθε αργά. Η ζημιά που έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια είναι τεράστια. Τεράστια ζημιά τόσο οικονομική όσο και ψυχολογική. Καθώς καλομάθαμε τόσα χρόνια να ζούμε μια ζωή καλοπέρασης και ασυδοσίας μέσα σε ένα περιβάλλον διαφθοράς, μη αξιοκρατίας όπου τα λαμόγια, οι τεμπέληδες και οι φωνακλάδες έχουν προβάδισμα (και μάλιστα τεράστιο) έναντι σε όσους ήσυχα, ευσυνυνείδητα και σωστά παράγουν και εργάζονται (τα κοινώς "κορόιδα").

Καλωσήρθες λοιπόν ΔΝΤ και ελπίζω να κάτσεις εδώ αρκετό καιρό. Αρκετό καιρό ώστε να επιβάλεις στους πολιτικούς μας τη λήψη των μέτρων που θα διορθώσουν την κατάσταση. Αρκετό καιρό ώστε να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και να μπούμε σε "ρότα".